παραμυόκλονος

ο

ιατρ. ασθένεια που έχει ως κύριο σύμπτωμα εξωτερικές συσπάσεις τού σώματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. paramyoclonus (< παρ[α]-* + μυς, μυός «όργανο τού σώματος» + -κλόνος < κλονώ / κλονίζω)).